Takie oto słowa otwierały tekst Konstytucji 3 maja 1791 roku:
„Uznając, iż los nas wszystkich od ugruntowania i wydoskonalenia Konstytucji Narodowej jedynie zawisł, długim doświadczeniem poznawszy Rządu naszego wady […], wolni od hańbiącej obcej przemocy nakazów, ceniąc drożej nad życie […] niepodległość zewnętrzną i wolność wewnętrzną Narodu, którego los w nasze ręce jest powierzonym […], niniejszą konstytucję uchwalamy”.
Ta Ustawa Rządowa z dnia 3 maja 1791 roku regulowała ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uchwalona, jako pierwsza w Europie, a druga na świecie, przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego wraz „ze stanami skonfederowanemi w liczbie podwóyney naród Polski reprezentującymi”. Konstytucja 3 maja stanowiła dzieło polskiej myśli politycznej, z pewnym wpływem ustroju angielskiego i amerykańskiego oraz filozofii oświecenia i francuskiej Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z 1789 roku, i odpowiadała potrzebom chwili. Odrzuciła ona z dawnych zasad ustrojowych to, co wobec zagrożenia z zewnątrz stało się wyraźnie szkodliwe, jak wolna elekcja i liberum veto, a obywatelskie prawa polityczne rozszerzyła na mieszczan. Stworzyła podstawy nowoczesnej monarchii konstytucyjnej z parlamentem i sprawnym rządem. Była dowodem, że Rzeczpospolita ma w sobie dosyć sił do przezwyciężenia kryzysu.
Niestety dziś dzień 3 maja, to dla wielu jedynie kolejny dzień długiego majowego weekendu, czyli zabawy i wypoczynku. Są jednak wśród nas tacy, którzy pamiętają o tej tradycji, wywieszają flagę, uczestniczą w nabożeństwach w intencji Ojczyzny, śpiewają patriotyczne pieśni. Pamiętajmy historia jest po to, aby wyciągać z niej wnioski, uczyć się na błędach tych, co żyli przed nami i więcej ich nie popełniać.
Zatem pielęgnujmy naszą historię, przekazujmy ją następnym pokoleniom i kultywujmy to, co w niej piękniejsze!
